De dag hebben we vandaag afgesloten met een drie-uur-in-drie-talen-gesprek met Luca.
De hele casa zijn we van binnen doorgelopen. Ik vertelde onze plannen. Hij luisterde, schreef, vroeg door en vertelde. Monique en ik stemden af en toe met elkaar af of we hetzelfde hadden gehoord. Fijn dat ze hier ook weer bij wilde zijn. Delen is ++
Het werd een moment heel erg in het nu. Over zoals Luca het zegt – bedenk zelf het Italiaanse accent erbij – ‘The Thouraz Dream of Allard & Jantiene’.
Door de casa muur voor muur en ruimte voor ruimte door te lopen, te fantaseren en te delen met een architect met kennis van zaken voelde het ook alsof de droom aan te raken was. Tastbaar. Speciaal hoor …!
Ik kreeg wel even een kleine hartverzakking toen Tomo ons volgde en de zolderverdieping nieuwsgierig mee naar binnensprong (open trapgat, open balkon ‘raam’) maar oké. Op 3000m blijft hij netjes op z’n pootjes staan, dus ook hier werd de hoogte door hem zeer gerespecteerd 
.
.Verder waren er positieve berichten over nieuwe en meer mogelijkheden voor het verbouwen van historische panden, wat onze casa is en mogelijk is er eind november al een eerste voorstel met wat we vandaag besproken hebben!
Op de achtergrond van onze bespreking zagen we de sneeuw op de 4000-ers aan de overkant vallen. Winter op komst 
